شیخ بهایی

شعر954-ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی تا دمی برآسایم زین [...]

شعر953-آتش به جانم افکند، شوق لقای دلدار از دست رفت [...]

شعر952-عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود نوبت پیری [...]

شعر951-دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید دگر تلخ [...]

شعر950-بگذر ز علم رسمی، که تمام قیل و قال است [...]

شعر949-به عالم هر دلی کاو هوشمند است به زنجیر جنون [...]