گلستان

شعر320-منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست [...]

شعر319-هر چه زود بر آید دیر نپاید خاک مشرق شنیده [...]

شعر318-همه کس را عقل خود به کمال نماید و فرزند [...]

شعر317-خشم بیش از حد گرفتن وحشت آرد و لطف بی [...]

شعر316-سخن میان دو دشمن چنان گوی که گر دوست گردند [...]

شعر315-دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بی فایده کردند [...]

شعر314-موسی علیه السلام قارون را نصیحت کرد که اَحْسَن کما [...]

شعر313-بزرگی را پرسیدم در معنی این حدیث که اَعدی عدوِّک [...]

شعر312-توانگر زاده‌ای را دیدم بر سر گور پدر نشسته و [...]

شعر311-سالی از بلخ بامیانم سفر بود و راه از حرامیان [...]

شعر310-پارسایی بر یکی از خداوندن نعمت گذر کرد که بنده [...]

شعر309-طفل بودم که بزرگی را پرسیدم از بلوغ گفت در [...]

شعر308-پارسا زاده‌ای را نعمت بی کران از ترکه عمان به [...]

شعر307-معلم کُتّابی دیدم در دیار مغرب ترشروی تلخ گفتار بدخوی [...]

شعر306-یکی از فضلا تعلیم ملک زاده‌ای همی‌داد و ضرب بی [...]

شعر305-یکی را از وزرا پسری کودن بود پیش یکی از [...]

شعر304-به دوستان گله آغاز کرد و حجت ساختم که خان [...]

شعر303-جوانی چست لطیف خندان شیرین زبان در حلقه عشرت ما [...]

شعر302-پیرمردی حکایت کند که دختری خواسته بود و حجره به [...]

شعر301-با طایفه دانشمندان در جامع دمشق بحثی همی‌کردم که جوانی [...]

شعر300-قاضی همدان را حکایت کنند که با نعلبند پسری سر [...]

شعر299-یکی را از ملوک عرب حدیث مجنون لیلی و شورش [...]

شعر298-خرقه پوشی در کاروان حجاز همراه ما بود یکی از [...]

شعر297-سالی که محمد خوارزمشاه رحمة الله علیه با ختا برای [...]

شعر296-رفیقی داشتم که سالها با هم سفر کرده بودیم و [...]

شعر295-طوطیی با زاغ در قفس کردند و از قبح مشاهده [...]

شعر294-در عنفوان جوانی چنان که افتد و دانی با شاهدی(طالبی) [...]

شعر293-دانشمندی را دیدم به کسی مبتلا شده و رازش برملا [...]

شعر292-یکی را از متعلمان کمال بهجتی بود و معلم از [...]

شعر291-یکی را دل از دست رفته بود و ترک جان [...]

شعر290-پارسایی را دیدم به محبت شخصی گرفتار نه طاقت صبر [...]

شعر289-جالینوس ابلهی را دید دست در گریبان دانشمندی زده و [...]

شعر288-درویشی را شنیدم که بغاری در نشسته بود و در [...]

شعر287-مشت زنی را حکایت کنند که از دهر مخالف به [...]

شعر286-مال داری را شنیدم که به بخل چنان معروف بود [...]

شعر285-موسی علیه السلام درویشی را دید از برهنگی به ریگ [...]

شعر284-یکی از حکما پسر را نهی همی‌کرد از بسیار خوردن [...]

شعر283-درویشی را شنیدم که در آتش فاقه میسوخت و رقعه [...]

شعر282-دیدم گل تازه چند دسته بر گنبدی از گیاه رسته [...]

شعر281-پادشاهی به دیده استحقار در طایفه درویشان نظر کرد یکی [...]

شعر280-این حکایت شنو که در بغداد رایت و پرده را [...]

شعر279-یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار [...]

شعر278-فقیهی پدر را گفت هیچ ازین سخنان رنگین دلاویز متکلمان [...]

شعر277-یکی را از علمای راسخ پرسیدند چه گویی در نان [...]

شعر276-یکی از متعبّدان در بیشه زندگانی کردی و برگ درختان [...]

شعر275-یکی از پادشاهان عابدی را پرسید که عیالان داشت اوقات [...]

شعر274-از صحبت یاران دمشقم ملالتی پدید آمده بود سر در [...]

شعر273-یکی را از برزگان بادی مخالف در شکم پیچیدن گرفت [...]

شعر272-یکی را از ملوک مدّت عمر سپری شد قایم مقامی [...]

شعر271-وقتی در سفر حجاز طایفه ای جوانان صاحب دل هم [...]